De mening van Naldje

Elk mens heeft verlangens. Het zijn verlangens die ieder mens erkend wil zien.

Er ontstaat een continu strijd tussen de erkenning van deze verlangens tussen mensen. Dit kan een metaforische strijd tot de dood worden. Als iemand het verlangen van de ander erkent, maar degene die dit verlangen erkent van de ander, zijn of haar verlangen niet erkend wordt door de ander dan ontstaat  een ongelijke relatie die lijkt op een meester-knecht relatie. Als degene die niet erkend wordt in het verlangen bewust wordt van de ongelijke relatie, dan ontstaat er een begin van de bewustwording. Tot het moment dat de zogenaamde meester ook bewust wordt van de ongelijke relatie. Op dat moment ontstaat er een samensmelting van verlangens. Dit zorgt voor groei in de relatie, omdat beiden rekening houden met elkaar.

Er is een fundamenteel verlangen dat voor elk mens geldt. Het is het verlangen dat in de huidige tijd het succes van sociale media verklaart.

Dit fundamenteel verlangen is de erkenning van het verlangen om gezien te worden. Dit verlangen staat tegenover de erkenning van het verlangen om zichzelf weg te cijferen, kwetsbaar op te stellen en onderdrukken.

Mensen willen graag gezien worden en willen ook erkend worden in dit verlangen. Dit maakt dat mensen ook angst hebben om gekwetst te worden als ze niet gezien worden. Dit zorgt ervoor dat er een ander verlangen om de hoek komt kijken, namelijk het verlangen van erkenning om zichzelf weg te cijferen, vaak uit angst om gekwetst te worden, dat als men niet erkend wordt in het verlangen om gezien te worden, wordt afgewezen.

Deze strijd tussen het erkennen van het verlangen om gezien te worden en het erkennen van het verlangen om zichzelf weg te cijferen speelt zich af in het innerlijke, maar ook in het uiterlijke.

Op het moment dat de erkenning van het verlangen om zichzelf weg te cijferen uit angst voor dat de erkenning van het verlangen om gezien te worden niet erkend wordt, voltooid wordt, is dit de meester boven de knecht en zal de persoon zichzelf in de weg zitten om zichzelf te laten zien. Dit kan nog versterkt worden als een ander persoon (het uiterlijke) in zijn strijd voor erkenning van het verlangen om gezien te worden, de ander probeert weg te drukken verder in de erkenning van het verlangen om zichzelf weg te cijferen door de ander in te fluisteren dat hij/zij niets voorstelt.

Het is het moment dat iemand bewust wordt van zijn angst om niet erkend te worden in zijn of haar verlangen om gezien te worden, dat het bewustwordingsproces begint met als doel om geen angst te hebben voor de niet-erkenning van het verlangen om gezien te worden. Dit zorgt er weer voor dat men geen handelingen meer doet om ergens bij te horen, maar zichzelf te zijn. In dat opzicht wordt dan weer als controlemechanisme het verlangen erkend om zichzelf op de achtergrond te zetten, maar dan op een goede manier.

Dit is het fundament van het menselijk zijn in wording.