De mening van Naldje

De tijd is een fenomeen dat niet vast te pakken is.

Als je beseft dat je in de tijd leeft, dat een bepaalde tijd verstreken is, dan besef je ook dat de tijd heel snel is gegaan. Als je met de tijd leeft, zonder het besef dat een bepaalde tijd verstreken is, dan denk je er ook niet aan dat de tijd heel snel is gegaan, je denkt niet eens aan de tijd.

Het moment dat je beseft dat een bepaalde tijd verstreken is, begint het moment dat je in de sleur van de tijd begint te raken. Je gaat weer denken aan bijvoorbeeld je werk en met name de dingen in het werk die geen energie geven. Het leven met de tijd en weer terugstappen in de tijd biedt je wel de mogelijkheid om te reflecteren op wat er in jouw ogen dient te veranderen om van de negativiteit af te komen, en dat is vaak iets waar je de ander voor nodig hebt, en met name dat de ander ook tot het inzicht komt dat er een situatie is waarin het werk geen energie geeft.

Mijn vakantie zit er bijna op en ik begin langzaam weer te geraken in dat ik in de tijd leef. Ik vind dat voor mijzelf geen fijne gedachte. Ik leef liever met de tijd, waardoor ik in een flow geraak. Een flow waarin ik niet aan de tijd denk en geniet.

Een flow, waarin de tijd ongrijpbaar is, omdat verleden, heden en toekomst samenkomen. En niet dat ik in de tijd leef, wat een poging is om de tijd grijpbaar te maken door een scheiding te maken tussen verleden, heden en toekomst.

De tijd is dan ook grijpbaar en niet grijpbaar. Of beter gezegd, wij denken dat we de tijd kunnen vastpakken, maar is dat wel zo?