De mening van Naldje

In de westerse Europese wereld heerst het verlangen om gezien te worden. Om gezien te worden, probeert men op te vallen door middel van uiterlijk, kleding, een grote mond. Dit kan voor anderen weer overweldigend zijn. Zij proberen weer gezien te worden door zichzelf weg te cijferen. Hierdoor ontstaat in elke vorm van een relatie een ongelijkwaardige relatie die de deur openzet voor uitbuiting, verdeling en onderdrukking. Dit verlangen om gezien te worden is de basis van het kapitalistische systeem.

Denk aan bedrijven die gezien willen worden door hun klanten en dit doen via reclame maken. Als de klant hen ziet, dan zijn ze blij, maar ze zien de klant zelf niet. De klant is een gewillig consumentenslaafje.

Mensen die onderdrukt worden, willen in dit systeem ook gezien worden en doen alles om gezien te worden, maar ze worden niet gezien. Sommigen beginnen een eigen bedrijf en gaan zo mee in het systeem, waarin ze gezien worden, maar de ander die hen ziet, niet zien. Hierdoor wordt de systematiek van onderdrukking en uitbuiting niet doorbroken.

In de sub-Sahara van het Afrikaanse Ubuntu is het verlangen om mens te zijn, dat de ander gezien wordt en dat degene die gezien wordt ook degene die hem ziet, ziet. Dit zorgt voor een gelijkwaardige relatie, waarin rekening wordt gehouden met elkaar. Dit zorgt ervoor dat iedereen kan groeien.

Reclame maken voor jezelf is niet nodig, want je bent er al en je wordt al gezien.

Uitbuiting en onderdrukking zijn er niet. Kapitalisme met zijn kenmerk van uitbuiting bestaat niet.

Tegenwoordig hoor je met name in de Verenigde Staten van Amerika praten over house negroes en field negroes. De field negroes worden dan degenen gezien die in opstand komen, en de house negroes degenen die niet in opstand komen en blij zijn met het leven zoals ze leiden. Het is de field negro die bewust is van de verhouding waarin hij leeft en dit wil veranderen, de house negro is alles behalve bewust en ziet dan ook geen noodzaak tot verandering.

Alleen zie ik dat er mensen zijn die zich een field negro voelen, maar in feite een house negro zijn. Het zijn mensen die er alles aan doen om gezien te worden en degenen die hen zien, zelf niet zien. En daarmee houden zij het Europese systeem van uitbuiting en onderdrukking in stand. De echte field negroes zijn degenen die bewust zijn van het verlangen om gezien te worden en wat dit met zich meebrengt. De revolutionaire field negroes zijn degenen die de ander zien en daarbij zichzelf uiten om wie ze zijn.

Wie ben jij?