De mening van Naldje

Het belangrijkste thema onder mensen is het gezien willen worden door de ander.

Er wordt veel tijd door mensen aan deze wens besteed. Dit zorgt ervoor dat er veel minder tijd wordt besteed aan het zien van de ander. En als je de ander niet ziet, hoe kun je dan gezien worden door de ander? Hierin schuilt een paradox: je wilt gezien worden en je wordt niet gezien.

Het niet gezien worden, terwijl men wel gezien wil worden, heeft gevolgen. Één gevolg is dat er jaloezie ontstaat. Mensen worden jaloers op anderen die in de ogen van de ander wel gezien worden. Deze jaloezie kan leiden tot fysiek en verbaal geweld.

Relaties gaan stuk door het gezien willen worden door de ander, terwijl men zelf de ander niet ziet.

Als je gezien wilt worden, dan begint dat met het zien van de ander. De ander zien betekent dat je de ander accepteert om wie hij of zij is; dit houdt in zowel de goede als de slechte kwaliteiten.

De ander zal dan ook geneigd zijn om jou te zien voor wie jij bent.

Dit is een continu proces en houdt in dat er ook continu gecommuniceerd dient te worden tussen elkaar. Dit zal zorgen voor voortdurende groei.

Het betekent dus ook dat er continu in dialoog moet worden gegaan, want zonder dialoog is er geen groei.

Als iedereen elkaar ziet en accepteert wie de ander is, ontstaat er pluraliteit in de samenleving. Het is een samenleving waarin de uniekheid van het individu wordt omarmd.

Het is een vredige samenleving, maar waarin discussie wordt gewaardeerd. Want de discussie zorgt juist voor groei, maar het is een discussie met respect voor de ander. Het is geen discussie die leidt tot onderwerping.

Wij hebben allemaal de keuze wat voor samenleving wij willen. Wat wij ook kiezen, elke keuze heeft een gevolg. Het zijn de gevolgen waarvoor wij allemaal verantwoordelijk zijn.

Als wij in staat zijn om die verantwoordelijkheid te dragen, dan gaan wij ons daadwerkelijk vrij voelen.

De uitdaging is dan ook om een samenleving te vormen met pluraliteit aan meningen en mensen, waarin ieder mens geaccepteerd wordt en waarin iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt voor de keuzes die men maakt. Dit zorgt ervoor dat mensen elkaar niet meer naar het leven staan, maar er voor elkaar zijn, ondanks de meningsverschillen. Deze meningsverschillen zijn nodig om de samenleving te laten groeien. Daarnaast zorgt het ervoor dat ieder mens zich daadwerkelijk vrij voelt.