De mening van Naldje

Het was 26 april 2025, Koningsdag in Nederland. De dag waarop de verjaardag van de Koning wordt gevierd.
Ik ben zeker al meer dan 20 jaar niet meer naar Koninginnedag/Koningsdag geweest. De reden is dat ik mij er niet goed bij voel. Er lopen mensen rond die met hun hele onderbuik alles wat gekleurd is verachten, en verwachten dat gekleurde mensen assimileren en niet integreren.
Maar ze hebben het niet tegen mij, maar tegen andere gekleurde mensen, omdat ik voldoende geassimileerd zou zijn.
Racisten zijn ze niet, want ze bestellen ook eten bij de Chinees en de Surinamer.
Ze houden ervan als de gekleurde persoon ook in een oranje shirt loopt op Koningsdag. Dat is voor hen het teken van assimilatie — of wanneer iemand gezellig meedanst op de muziek die tijdens Koningsdag wordt gespeeld.
Wat ik meer dan 20 jaar geleden voelde aan hypocrisie, heeft mij toen doen besluiten niet meer te gaan. En elke glimp die ik sindsdien van Koningsdag opvang, laat mij nog steeds precies dezelfde hypocrisie voelen en zien.
Een hypocrisie waarvan het lijkt dat maar weinig mensen zich bewust zijn. Let wel: dit is geen negativiteit, maar puur mijn constatering en interpretatie.
Als er mensen zijn die het hier niet mee eens zijn, dan hoor ik graag — met onderbouwing — waarom niet.
In ieder geval: voor integratie heb je twee partijen nodig, en voor assimilatie slechts één partij.
Als we het hebben over integratie, dan is er vaak één partij die tekortschiet, en dat is de witte Nederlander die integratie verwart met assimilatie, en daarmee bewijst dat hij of zij de eigen Nederlandse taal niet begrijpt.
Voel je vooral niet aangesproken als je wél het verschil tussen assimilatie en integratie begrijpt.
Voel je vooral wél aangesproken als je dat verschil níét begrijpt.