De mening van Naldje

Wat is mentaliteit?
Het woordenboek geeft aan dat mentaliteit manier van denken en voelen is die typerend is voor een individu of een groep. Het wordt ook weergegeven als de geestesgesteldheid.

Mentaliteit kan dan gezien worden als het patroon waarop gedachten draaien.

Wat gebeurt er dan als een individu of een groep denkt dat ze alleen goed genoeg zijn binnen bepaalde voorwaarden? Er ontstaat dan angst dat een ander ziet dat ze niet goed genoeg zijn. Deze angst zorgt ervoor dat men zoekt naar erkenning bij een ander. Er is dan ook een verlangen om erkend te worden door een ander. Zo ontstaat een strijd om erkenning. Vanuit deze strijd krijgen mensen verdedigingsmechanismen die bestaan uit vechten, pleasen en vluchten.
De vechter is bang dat een ander ziet dat hij of zij niet goed genoeg is en probeert de ander die een gevaar vormt voor zijn denken naar beneden te halen door bijvoorbeeld aan te geven dat die ander helemaal niet zo goed is of heel kritisch te zijn dat het nog niet goed genoeg is. Op deze manier probeert de vechter de erkenning van de ander te krijgen.
De pleaser is bang om te vechten voor de erkenning, uit angst dat de vechter inderdaad ziet dat hij of zij niet goed is. De pleaser zal de vechter dan ook erkenning geven in de hoop dat de vechter de pleaser erkent.
En dan heb je nog de vluchter. De vluchter is net als de pleaser bang voor de agressie van de vechter, dat anderen zien dat hij of zij niet goed genoeg is. De vluchter maakt zichzelf onzichtbaar en hoopt dat de ander hem of haar ziet en de erkenning geeft.

Omdat zowel de vechter, de pleaser en de vluchter druk bezig zijn met het zoeken van erkenning van elkaar, zien ze elkaar niet. Dat betekent dat ze elkaar ook geen erkenning kunnen geven. Want voor erkenning is het belangrijk om elkaar te zien. Je ziet elkaar pas echt als er een dialoog tussen elkaar ontstaat. Daar waar dialoog ontstaat, ontstaat groei. Dit lijkt op de dialectiek van Hegel, waarbij Fichte dit omschreef als these versus antithese en daar ontstaat synthese van. Dit blijft zo doorgaan, waardoor er groei ontstaat. Daar waar geen dialoog is en de pleaser in de hoop voor erkenning van de vechter de vechter erkent, maar de vechter dit niet doet, ontstaat de meester-knecht-dynamiek.

Het is door bewustwording als de vechter, pleaser en vluchter in evenwicht komen en elkaar erkennen. En het is door elkaar erkennen dat er echt groei ontstaat.

Zolang de vechter, de pleaser en de vluchter alleen maar bezig zijn met erkenning zoeken bij de ander, vinden ze geen erkenning bij de ander en blijft men steken in een slavenmentaliteit.

Als iemand gelooft en dus denkt dat hij goed genoeg is zonder voorwaarden, dan is het niet meer nodig om zich te schuilen in de verdedigingsmechanismen vechten, pleasen of vluchten om te camoufleren dat iemand niet goed genoeg is, want je bent immers al goed genoeg. Dat biedt ook de ruimte om de ander te erkennen om wie de ander is. En dan is er ook ruimte om te groeien in relaties en dus in de samenleving.
Als je gelooft in goed genoeg zijn onder voorwaarden, dan neem je geen verantwoordelijkheid voor je eigen handelen uit angst dat de ander ziet dat je niet goed genoeg bent.
Als je gelooft in goed genoeg zijn zonder voorwaarden, dan neem je verantwoordelijkheid voor je eigen handelen, omdat je weet dat je goed genoeg bent en er ook geen sprake is van angst dat je niet goed genoeg bent.

Ben jij goed genoeg onder voorwaarden of geloof jij dat je goed genoeg bent zonder voorwaarden? Anders gezegd: heb jij een slavenmentaliteit? Ja of nee?

Laat mij weten wat jouw antwoord is en wees niet bang voor het antwoord!