Het was ergens in maart 2025 dat ik besefte dat ik één rode draad in mijn leven had. Het was het besef dat ik heel streng op mijzelf was. Het besef dat ik mijzelf niet goed genoeg vond en een ander beter vond.
Door de opleidingen die ik gevolgd heb, zoals filosofie en coachopleidingen, had ik al geleerd om concepten en patronen te zien en daardoor dit op mijn eigen leven te betrekken. Maar in maart 2025 zag ik pas voor het eerst dit patroon.
Op dit patroon kon ik concepten neerleggen, waardoor het nog helderder voor mij werd wat dit patroon bij mij deed.
Ik vluchtte namelijk weg omdat ik bang was dat een ander zou zien dat ik niet goed genoeg was. Mijn gedachte was: als mensen mij niet zien, dan zien ze ook niet dat ik niet goed genoeg ben.
Door deze gedachte heb ik nooit echt mijn ware potentie laten zien. Beter gezegd: angst heeft mij laten vluchten en ervoor gezorgd dat ik niet mijn ware potentie heb laten zien.
Dit besef heeft mij laten teruggaan naar mijn verleden om na te gaan waar het vandaan komt. Het is een besef dat het is aangeleerd vanuit mijn opvoeding en verstevigd door onderwijs. Het is een gedachte die niet van mij is, maar van een ander. Dit was voor mij een confrontatie en een fase van storm.
Maar na deze storm kwam een rust. Een rust waarin ik besefte dat ik wel goed genoeg ben, goed genoeg zonder voorwaarden van een ander. Het besef ook dat mijn vluchtgedrag zorgde dat er een patroon was van de wijze waarop ik handelde.
Het voelt alsof ik herboren ben.
Herken jij bij jou ook een patroon van wijze van handelen? Zo ja, wat is dit patroon dan en voel je daarin een belemmering om te zijn wie jij bent?
Weet dit: ook jij bent goed genoeg zonder voorwaarden.
De mening van Naldje 
Plaats een reactie